Δεν είναι Mercedes, αλλά ούτε και McLaren Honda, κάπου στη μέση λειτουργεί ο κινητήρας.
Η μεγάλη μονομαχία ανάμεσα στον αείμνηστο Ayrton Senna και τον Nigel Mansell στο Μονακό το 1992. Το γύρω-γύρω όλοι ανάμεσα στους Hakkinen και Schumacher και στη μέση ο Zonta το 2000 στο Spa. Το επεισοδιακό φινάλε το 2008 στο Interlagos και η πρώτη φορά πρωταθλητής του Lewis Hamilton. Η ιστορία της F1 είναι γεμάτη από συγκλονιστικές (και δραματικές) στιγμές, ο πρώτος και βασικός λόγος για τον οποίο λατρεύω (και love to hate κάποιες άλλες) αυτό το άθλημα.
Η φετινή σεζόν είναι το λιγότερο υποτονική, για να μην κάνω χρήση κάποιας βαρύτερης κουβέντας. Που βρίσκεται όμως το επίσημο videogame, το F1 2015; Είναι θεαματικό ή νερόβραστο; Θα απαντήσω χωρίς περιστροφές, υπερστροφές και υποστροφές, στις αράδες που ακολουθούν. Και μετά θα αποφασίσεις εσύ αν θα το κάνεις δικό σου για PC, PS4 ήXBox One.
(Code)Μasters of the F1 universe?
Από τη δεκαετία του ’80 κι έπειτα, έχουν περάσει δεκάδες F1 games από τα ροζιασμένα χέρια μου. Επίσης, μου μοιάζει σαν σήμερα όταν έμαθα προ ετών ότι η επίσημη άδεια του αθλήματος περνάει στην έμπειρη, στα racing παιχνίδια, Codemasters. Ο ενθουσιασμός και οι απαιτήσεις αυξήθηκαν με την ίδια γεωμετρική πρόοδο. Περισσότερα όμως για τη γενική «απολογιστική» εικόνα, στον επίλογο, πάμε πρώτα στα φρέσκα ελαστικά.
Έχοντας λιώσει τα προηγούμενα F1 games της Codies, εκτός του F1 2009 που βγήκε για PSP και Wii και το F1 2014 γιατί ανέμενα την παρούσα new-gen version, η βασική διαφορά τούτης της έκδοσης είναι ο χειρισμός και κατ’ επέκταση η συμπεριφορά του μονοθεσίου, προς το καλύτερο. Επιτέλους, μια εξαγγελία που γίνεται πραγματικότητα, καθώς η εμπειρία ελέγχου με χειριστήριο πλησιάζει αυτήν με τιμονιέρα. Προφανώς, δεν πρόκειται εκ των πραγμάτων να γίνει ποτέ ανώτερη, το real thing, έστω και εντός εισαγωγικών, είναι λογικό να υπερισχύει.
Παρόλα αυτά, είναι η πρώτη φορά που το μονοθέσιο ανταποκρίνεται τόσο καλά στις εντολές σoυ και συμπεριφέρεται στρωτά, αρκεί φυσικά να μην προσκρούει σε βασικούς νόμους της φυσικής και κανόνες οδήγησης. Εξυπακούεται δε ότι όλα είναι πιο εύκολα αν ενεργοποιήσεις τις βοήθειες, όπως το μη μπλοκάρισμα των τροχών μετά από βίαιο φρενάρισμα και το σωτήριο για νεοεισερχόμενους traction control. Κι όμως, ακόμα κι αν οδηγηθείς στην πιο σκληροπυρηνική εμπειρία, μπορείς να τιθασεύσεις τη ροπή των θηρίων ακόμα και με controller.
Μαστρο-Νικόλα έτοιμο τ’ αμάξι;
Κάνοντας ένα pit stop από τα gameplay δεδομένα, να σημειωθεί ότι το F1 2015 είναι το πιο όμορφο οπτικά (check βροχή) έως σήμερα, κάτι απολύτως αναμενόμενο αφού έκανε το άλμα σε PS4 και Xbox One (το έπαιξα σε PS4, κυκλοφορεί και σε PC). Οι δυνατότητες του νέου hardware έχουν δώσει ζωή στις πίστες, χρωματικώς και λεπτομερειακώς, τα οπτικά εφέ είναι σίγουρα πιο ρεαλιστικά και όλα κυλάνε...
Όχι ακριβώς σαν φρέσκο option ελαστικό, διότι έτσι και πέσει το frame-rate, πέφτει για τα καλά. Τα περισσότερα προβλήματα, από προσωπική εμπειρία, τα συνάντησα στο Hungaroring μετά το S (εσάκι, πως αλλιώς να το πω). Σπασίματα και κολλήματα της οθόνης (screen-tearing θα το έλεγαν στην Κάτω Κορακιάνα), σε τέτοιο βαθμό που η ζαλάδα και η εκκένωση στομάχου παραμονεύουν. Ευτυχώς, ήταν μόνο η εξαίρεση, στις υπόλοιπες πίστες και περιπτώσεις, είτε όλα πήγαιναν καλά, είτε οι πτώσεις ήταν ανεπαίσθητες ή έστω εξαιρετικά παροδικές. Η λογική λέει ότι ενα επόμενο patch μπορεί να επιδιορθώσει τις πιο χτυπητές καταστάσεις.
Όσο για τον ήχο, όταν το αυθεντικό βρουμ-βρουμ έχει πρόβλημα λόγω των πιο αδύναμων κινητήρων από πέρσι, μην περιμένεις ν’ απογειωθείς από το ψηφιακό. Τουλάχιστον, επικρατεί ρεαλισμός (όπως, παρεμπιπτόντως, και στο γεγονός ότι η Mercedes και στο παιχνίδι είναι μια κλάση πάνω).
Δεν του λείπει μόνο το Tulip
Παρά τις όποιες εξαιρέσεις, τα παραπάνω ήταν τα καλά νέα. Τα κακά έρχονται ευθύς αμέσως κι σε ένα πρώτο επίπεδο είναι εμφανής η φτώχεια modes και επιλογών. H καριέρα ενός πιλότου που φτιάχνεις εσύ δεν υπάρχει πια, την πάτησε το μονοθέσιο/ τρένο της Mercedes. Πλέον, το βασικό mode είναι το Championship, το οποίο έμπαινε κι έβγαινε από τους προηγούμενους τίτλους της Codemasters ως συμπληρωματικό, και αναλαμβάνεις έναν πιλότο από το roster. Η επιλογή μου ήταν ο Φινλανδός Valtteri Bottas και η Williams. Ναι, αντιλαμβάνομαι ότι δεν σε βοηθάω να με συμπαθήσεις μέρες που είναι, αλλά ας μην συγχέουμε αθλητισμό και πολιτική. Ξέρουν να οδηγούν, όχι να oμιλούν.
Επιπλέον, από το Championship λείπουν ένα σωρό φιοριτούρες και επιλογές από το career, όπως τα interactions, social ή μη, οι αναμετρήσεις με rivals και teammate, η αλλαγή ομάδας, πολλά, πάρα πολλά. Πιλοτάρεις, βλέπεις βαθμολογία, συνεχίζεις, κάτι σαν ρομπότ με έφεση στην οδήγηση. Επίσης, τα time trials είναι κι αυτά σπαρτιατικού τύπου, απουσιάζουν τα σενάρια. Άλλες απώλειες; Tα κλασικά μονοθέσια που είδαμε στο F1 2013, το split-screen multiplayer, οι περιπτώσεις αυτοκινήτου ασφαλείας, η διαχείριση των κινητήρων με το συγκεκριμένο αριθμό για μία σεζόν (για το οποίο γίνεται τεράστιος ντόρος φέτος και οι ποινές πέφτουν βροχή), περιορισμοί στη στρατηγική, απουσία πρόγνωσης καιρού για το τριήμερο (υπάρχει μόνο για το συγκεκριμένο session) και διάφορες άλλες λεπτομέρειες ή μη.
Συζητάμε για κάθετα και οριζόντια μέτρα, όχι για αναπτυξιακά. Ενδεικτικό των περικοπών στην ελευθερία επιλογών του παίκτη αποτελούν τα διαμορφωμένα από την Codies τριήμερα: Short, Normal και Long. Παράδειγμα: Αν επιλέξεις Normal ώστε ο αγώνας να διαρκεί τους μισούς γύρους (μια αρκετά δημοφιλής επιλογή των παικτών), τότε παίρνεις πακέτο το 30λεπτο practice session και μία μόνο περίοδο κατατακτήριων δοκιμών, όχι τις τρεις που ισχύουν στην πραγματικότητα. Δηλαδή, δεν υπάρχει καμία ευελιξία, όπως παλιότερα, στη διαμόρφωση του προγράμματος της αρεσκείας σου.
Επαγγελματικό δίπλωμα
Κατά τα λοιπά, υπάρχει το Pro mode, το οποίο κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί υπο-λειτουργία του Championship και όχι κάτι το ξεχωριστό, κι αυτό διότι είναι το Championship για hardcore. Κλείδωμα στο cockpit view, αφαίρεση όλων των βοηθειών όπως για παράδειγμα τα flashbacks (απεριόριστα πλέον στο βασικό mode) και το HUD, και πλέον έχεις μόνο τη βοήθεια του μηχανικού (και του κοινού).
Να σημειωθεί εδώ ότι τα νέα και καλοδεχούμενα voice commands (ισχύουν και στο Championship) που επιτρέπουν την απευθείας επικοινωνία με τον μηχανικό για αρκετές τεχνικές και αγωνιστικές πληροφορίες, δουλεύουν καλά σε γενικές γραμμές αν και ο engineer ακούγεται κάπως χαμηλά. Ειρωνικά μεν λειτουργικά δε, οι φωνητικές εντολές σε PS4 και Xbox One (αναμένεται η εισαγωγή τους με patch στα PC) μπορούν να μετατραπούν και σε «γραπτές» επί της οθόνης με το D-pad αν δεν διαθέτεις τον κατάλληλο εξοπλισμό (π.χ. Kinect).
Δύο τελευταία πραγματάκια. Ως bonus, προσφέρεται και η σεζόν 2014, δηλαδή τα μονοθέσια, οι πίστες (Hockenheim αγάπη μου) και τα ρόστερ της προηγούμενης χρονιάς, χωρίς κάποια άλλη διαφοροποίηση, εξαιρουμένης πιθανώς της δυναμικότητας των ομάδων. Όσο για το online multiplayer τμήμα του παιχνιδιού, δεν το συμπάθησα ποτέ (γενικότερα). Το σύνηθες ήταν, και είναι, να πέφτω σε πιλότους-καμικάζι που αδιαφορούν για το fair play, σκάνε πάνω μου με 1500 χιλιόμετρα την ώρα, κόβουν δρόμο στις στροφές (το οποίο ευνοείται αρκετά στο F1 2015, τουλάχιστον στις όχι και τόσο εμφανείς περιπτώσεις) κι άλλα παρόμοια. Όσο και να ευθύνονται γι’ αυτό οι gamers, η θέσπιση πιο αυστηρών κανόνων θα μπορούσε να λύσει εν μέρει το πρόβλημα.
Αθλητικός προσανατολισμός
Κάθε F1 game έχει να λύσει έναν γόρδιο δεσμό, να ισορροπήσει ανάμεσα στο racing και στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα άθλημα, με κανόνες και ιδιαιτερότητες. Με το racing τμήμα να βρίσκεται σε καλό δρόμο μετά τις τροποποιήσεις του F1 2015 στον χειρισμό, απομένει το sports τμήμα να μπει σε μια σειρά. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η Codies πρέπει να δουλέψει αρκετά σε αυτό, καθώς η F1 αποτελεί την επιτομή της ακρίβειας και του ρεαλισμού.
Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό από το F1 2010, φάνηκε ότι η ομάδα ανάπτυξης δεν μπορεί, για διάφορους πιθανούς λόγους, ν’ αγγίξει την τελειότητα. Για παράδειγμα, το ΑΙ στο F1 2015, παρά τις μικρές βελτιώσεις, παραμένει προβληματικό. Οι χωρίς πιθανότητα επιτυχίας προσπάθειες προσπέρασης από τους αντιπάλους σε σημεία που χωράει μόνο ποδήλατο (ή αντίστοιχα η μη υπεράσπιση της θέσης τους όταν προπορεύονται), δίνουν μεν θέαμα αλλά είναι εκτός λογικής του αθλήματος. Επίσης, τα bugs και τα όποια λάθη ή απομακρύνσεις από ότι συμβαίνει στον F1 κόσμο, δεν βοηθούν.
Δεν βοηθά ακόμα η έλλειψη ενός πλήρους tutorial για το στήσιμο του μονοθεσίου ανάλογα με τις ανάγκες της πίστας και των καιρικών συνθηκών, ώστε να καταλάβει ο καθένας και ν’ αγαπήσει το σπορ (π.χ. φέτος η μεγάλη φθορά ελαστικών οδηγεί σε αστοχία και σκάσιμο. Πώς την αποφεύγουμε;). Καλώς ή κακώς, δεν σπούδασαν όλοι μηχανικοί αυτοκινήτων. Και, φυσικά, οι φετινές απουσίες σε modes και επιλογές, δίνουν την εικόνα ενός ανολοκλήρωτου παιχνιδιού, χωρίς έμπνευση και βάθος. Περισσότερη αλληλεπίδραση με media, ομάδα κι άλλους πιλότους, ένα τύπου career manager mode (ξέχωρα από το πιο αυστηρό και ρεαλιστικό Championship) που θα έχει πιο fantasy χαρακτήρα, καλύτερη και πιο τηλεοπτική παρουσίαση (φέτος έγινε ένα βηματάκι εδώ), σενάρια από το ένδοξο παρελθόν που σε βάζουν να επιβεβαιώσεις ή ν’ αλλάξεις την ιστορία.
Ιδέες υπάρχουν, αν υπάρχουν λεφτά και μεράκι, τότε κάτι γίνεται. Προσωπικά, είμαι εθισμένος με το άθλημα και τα videogames, οπότε έστω κι έτσι θα με κερδίζει. Το ζήτημα, όμως, είναι να γίνεται καλύτερο για τους πολλούς, και τότε θα ωφεληθούμε όλοι.
ΝΑΙ: Για τους φανατικούς οπαδούς του αθλήματος και των videogames.
ΟΧΙ: Για όλους τους υπόλοιπους.
Υ.Γ.: RIP μεγάλε και τρανέ Satoru Iwata. Χωρίς εσένα, όχι F1 2015 και Batman, ούτε τις κουμπάρες δεν θα παίζαμε.
Y.Γ.2: RIP Jules Bianchi: Ας είναι ο τελευταίος πιλότος που χάνει τη ζωή του εντός πίστας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου